Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Η Γαλλοκρατία στη Θεσσαλία

Το 2017 -σε  ανάμνηση της Γαλλοκρατίας στη  Θεσσαλία κατά την περίοδο του Διχασμού- οργανώθηκαν και στις τέσσερις θεσσαλικές  πόλεις ημερίδες  με θέμα «΄Ενας αιώνας από το πολυσήμαντο έτος 1917».  Η πατρότητα της ιδέας ανήκε στον καθηγητή Ιστορίας Νεοελληνικής Εκπαίδευσης και Τοπικής Ιστορίας Χαράλαμπο Χαρίτο και υλοποιήθηκε από πέντε πολιτιστικά σωματεία των Θεσσαλικών πόλεων. Οι εισηγήσεις  των συμμετεχόντων στις ημερίδες εκδόθηκαν από την Περιφέρεια Θεσσαλίας σε ένα καλαίσθητο τόμο, ο οποίος δυστυχώς δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο. Τα κείμενα μου  με τίτλους «Η παρουσία των Γάλλων στα Τρίκαλα ( 1916-1918» και « Το επισιτιστικό πρόβλημα στη Θεσσαλία κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» έχουν  δημοσιευτεί στον εν λόγω τόμο.    

Το πρώτο εργοστάσιο ζαχάρεως

Το 1894 οι αδελφοί Σόλων και Γεώργιος Χριστάκη Ζωγράφου ίδρυσαν στη δυτική Θεσσαλία εργοστάσιο ζαχάρεως. Μολονότι το εργοστάσιο είχε τη δυνατότητα να κατεργάζεται 300 έως 320 χιλιάδες χιλιόγραμμα τεύτλα το 24ωρο, αρχικά  υπολειτουργούσε λόγω της μικρής παραγωγής τεύτλων.  Αργότερα οι αδελφοί Ζωγράφου περιόρισαν την καλλιέργεια σιτηρών και καλλιέργησαν τεύτλα με αποτέλεσμα η παραγωγή ζάχαρης να αυξηθεί. Αν και το 1896 το Κράτος για να ενισχύσει την ντόπια βιομηχανία απάλλαξε για μια πενταετία το εργοστάσιο ζάχαρης από κάθε φορολογία, το 1909 επέβαλε βαριά φορολογία στην εγχώρια ζάχαρη προκειμένου να γίνεται εισαγωγή ζάχαρης από το εξωτερικό και το Δημόσιο να εισπράττει τον ανάλογο δασμό. Έτσι το εργοστάσιο των αδελφών Ζωγράφου έκλεισε.  

Το επισιτιστικό πρόβλημα στη Θεσσαλία

Μολονότι η Θεσσαλία θεωρείτο ο σιτοβολώνας της Ελλάδας κατά την Ιταλογερμανική κατοχή (1941-1944) αντιμετώπισε σοβαρά επισιτιστικά προβλήματα. Ένα μεγάλο μέρος της τοπικής παραγωγής με διατακτικές της ελληνικής κυβέρνησης μεταφέρονταν στην πρωτεύουσα ενώ οι ντόπιοι παραγωγοί αρνούνταν να παραδώσουν μέρος της  παραγωγής τους στο κράτος, προτιμώντας να πουλούν τα προϊόντα τους στους μαυραγορίτες σε υπέρογκες τιμές